Man, oh man…..wat een wat een storm vorige week, maar vrijdag spande wel echt de kroon. Alles kraakte op stal, de regen klapte tegen de stal en af en toe dacht ik dat het dak eraf zou gaan. In onze kantine voelde het bijna of ik op een oude vissersboot midden in een storm op zee zat, het enige wat nog mistte was een scheepslamp die heen en weer zwaaide.
Verwilderde Wiebe
Ondanks het vreselijke kabaal stonden de paarden gelukkig rustig te eten, alleen mijn ruin Wiebe vertrouwde het maar niks en vond het heel spannend. De volgende dag zag hij er dan ook behoorlijk verwilderd uit, met zijn manen alle kanten op. Gelukkig is het voor de rest goed gegaan. Nou ja, helaas zijn we wel een paard verloren… Onze prachtige windwijzer, een Fries paard, heeft de storm niet overleefd en is van het dak gewaaid en nergens te vinden. En ons land is veranderd in een meer. Mocht het alsnog hard gaan vriezen dan zou de plaatselijke ijsvereniging er jaloers op zijn. Maar goed, al met al zijn we blij dat dit de enige schade was. ‘Vandaag kunnen de paarden weer in de paddock’, zei Hessel. Ok, zei ik en liep naar box 7. Wij openen de boxen ‘s morgens van achter naar voren zodat de paarden zelf naar buiten lopen. Hé His, zei ik terwijl ik haar een aai gaf. Je mag er weer uit. Hiske kan het ritueel wel dromen na 20 jaar. Maar Hiske had geen oog voor mij, ze zag Cooper onze Jack Russell pup van 9 weken en keek bijna verliefd naar hem.
Toch nog Ster
Wat lief zei ik tegen Hessel. ‘Ja Hiske is gek op jonge dieren. Ze was ook een hele lieve moeder voor haar veulen Elske.’ Helaas was Elske het enige veulen die het wel gered heeft. Hiske fan Roersma Sate, v. Sibald 380 x mv. Reitse 272 gefokt door C. Terpstra-van der Meer. Hesssel vertelt. ‘Ik kocht Hiske als veulen en toen ze drie was ging ik met haar naar de keuring, helaas werd ze geen Ster. Ik had nog gebeld of de keuring op zand of op gras was. Op zand kreeg ik te horen, dit bleek gras te zijn bij aankomst. Ik wist het meteen, Hiske liep op ijzers en dit was veel te glad waardoor we niet voluit konden gaan. Na twee jaar probeerde ik het weer, dit keer ging het wel goed en Hiske werd Ster verklaard mede door haar ruime stap en krachtige draf en achterbeengebruik. Een mooi moment om een veulentje bij haar te fokken. Het duurde dan ook niet lang en Hiske kreeg haar eerste veulen, een merrieveulen: Elske, een dochter van Jasper 366. Alles ging goed, Hiske was een geweldige moeder. Daarna heb ik het nog twee keer weer geprobeerd helaas met heel veel verdriet, beide keren ging het niet goed. De eerste keer had het veulen de navelstreng tig keer om de nek en de tweede keer verloor ze het veulen door een Rhino-besmetting die ze eerder dat jaar had opgelopen. Ik had de paarden dat jaar niet geënt omdat we zonder entstof zaten. Daarna heb ik niet meer met haar gefokt.’ Gelukkig had je Elske nog zei ik. ‘Nou’, zei Hessel. ‘Dat was ook een heel ding…’
Forever home
En Hessel vertelde verder. ‘Elske bleef bij ons maar wat zat er een temperament in dat paard. Het werd op een gegeven moment zo erg dat ze recht overeind kwam op de poetsplaats. Dit was de druppel, dat soort paarden past hier niet en ik verkocht haar. Het duurde daarna niet lang of Elske werd gekocht door Tineke en Maarten, het werd haar ‘forever home’. Ze genoten volop van elkaar en Elske was vooral in haar element in de galop. Samen met Maarten galoppeerde ze over het strand en over de velden. Een unieke band. Helaas kwam aan dit geluk veel te vroeg een eind. Tineke en Maarten merkten dat Elske niet goed in haar vel zat. Na onderzoeken werd de diagnose gesteld, een zeldzame vorm van kanker in de lymfe. Wat een vreselijk bericht, ze waren zo intens gelukkig met haar en nu moesten ze haar laten gaan, het was het enige juiste wat ze konden doen maar wat een onvoorstelbaar verdriet en gemis. Elske mocht maar 8 jaar oud worden.’
Stapelgek op….
Terug naar Hiske, daar kan Hessel nog veel meer over vertellen. ‘Hiske liep ondertussen wedstrijden. Onze dochter Marieke reed haar zelfs naar de Z-dressuur en zo haalde Hiske haar Sportpredicaat. Ook reed Marieke met haar shows, samen met vriendin Yvonne op Menno. Zoals op de de paardendag in Uithuizen in 2008. Maar dit was niet het enige waar ze goed in was. Hiske bleek een echte filmster te zijn! Marieke had een oproep op Facebook gezien waarin Friese paarden werden gezocht voor de film RedBad. ‘Dat is iets voor jou en Hiske’, zei Marieke enthousiast tegen haar man Evert. Evert hoefde er niet lang over na te denken en na aanmelding werden ze uitgekozen om mee te doen. Het leverde prachtige plaatjes op maar vooral de beleving was geweldig. Hiske deed het fantastisch en zelfs de hoofdrolspeler Huub Stapel was stapel op Hiske. Hij maakte dan ook af en toe foto’s van haar. Stapelgek op… dat zijn misschien wel de juiste woorden en geeft aan wat Hiske voor mij en ons gezin betekent. Dit jaar wordt ze 20 jaar en wat hebben we samen veel beleefd. Vandaag de dag loopt ze nog steeds voor onze rijtuigen en wat heeft ze inmiddels veel jonge paarden begeleid in het tweespan. Dit doet ze nog steeds fantastisch! Daarnaast rijdt Esther haar één keer in de week recreatief. En als er weer een veulen bij ons geboren wordt dan is Hiske in haar element dan zie je haar regelmatig langs de draad staan kijken naar het veulen, ze geniet er echt van.’
Box 7 vol grijze haren
Terwijl ik box 7 opende stond Hessel inmiddels naast mij. Nou toe maar His. His keek ons even aan met haar mooie trouwe ogen en haar grijze haren en daar ging ze. Mooi rustig liep ze uit haar stal, Hessel gaf haar een liefdevol klopje op haar bil. ‘Kijk His weet het precies. Wijsheid komt met de jaren, net als de grijze haren’, zei Hessel. Ja net als bij jou zei ik. Hessel keek mij met een verbaasde blik aan, ik knipoogde en al snel veranderde de blik in een lach. Tevreden liepen we achter Hiske aan…
