Nog een dikke drie weken en dan hopen we dat onze Stermerrie Roza weer een gezond en mooi veulen op de wereld zet en dat alles goed gaat voor zowel haar als het veulen. Het is één van de mooiste dingen om mee te maken, maar ook zo spannend. Iedere keer weer. En niet alleen de geboorte zelf maar ook de weken erna zijn toch spannend. Iedere dag kijk ik naar haar uier en, man oh man, wat is ze dik. Ik gok toch echt weer op een merrieveulen en alhoewel Hessel het onzin vindt, had ik vorig jaar toch gelijk… Nu ze zo dik is zie je ook echt dat ze het zwaarder krijgt.
Mestonderzoek
Afgelopen zondag lag ze dan ook heerlijk te genieten in het zonnetje. Onze Stermerrie Nanja had het ook goed bekeken die lag lekker samen met Co uit de wind achter het dijkje in de bak, het was echt ‘lazy sunday’ op stal. Mijn ruin Wiebe was ook helemaal in de relaxmodus maar dat had niet alleen met de zon te maken. Het is inmiddels april en dus was het weer tijd om mestonderzoek te doen. Alle paarden zijn eind vorig jaar blind ontwormd met Equest, dus zonder mestonderzoek. Equest werkt drie maanden, dus was het nu weer tijd voor mestonderzoek. Hessel neemt van alle paarden een beetje mest mee naar de praktijk en binnen een paar uur heeft hij de uitslag. Alle paarden waren schoon of hadden een minimale besmetting, behalve mijn ruin Wiebe en Stermerrie Hiske. Wiebe is ongelofelijk gevoelig voor wormen. Terwijl de andere paarden zelfs schoon zijn, heeft Wiebe weer veel eitjes per gram mest. We hebben Wiebe en Hiske direct ontwormd en over drie weken gaan we weer mestonderzoek doen om te kijken of ze dan wel schoon zijn.
Oei…een praam
Twee weken geleden waren de enters Nine, Maike en Nynke weer aan de beurt voor hun 2-maandelijkse bekapbeurt. Hessel heeft direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze de halfjaarlijkse enting tegen Rhino te geven en monsters mest mee te nemen voor onderzoek op wormeitjes. De mest bleek na onderzoek op het laboratorium van de praktijk teveel spoelwormeitjes te bevatten, dus hebben ze afgelopen week weer een lekkere Pyrantel-pasta gekregen. Veulens en enters zijn erg gevoelig voor spoelwormen, maar ontwikkelen na een leeftijd van plus minus 1,5 jaar weerstand hiertegen. Omdat de enters alledrie nog niet evenveel gewend zijn om de beentjes in de lucht te houden voor de hoefsmid zetten wij ze als het echt niet zonder kan een praam op de bovenlip. Om ze zo te beschermen tegen hun eigen angsten en om onze hoefsmid te beschermen. Een praam is een stuk hout met een lus van touw die om de bovenlip van het paard wordt gedraaid. Ik vond het vroeger heel naar om te zien, maar nu Hessel mij het duidelijk uitgelegd heeft wat het juiste gebruik van een praam precies met een paard doet, vind ik het een prima middel.
Kwestie van acupressuur
Zo laat mijn enter Nine drie beentjes met toestemming bekappen maar als de hoefsmid aan rechtsachter toe is dan gaat ze in protest. Dan is het tijd voor de praam en direct laat ze de smid wel toe. Het is niet zozeer slaan naar de smid, dan wel teveel wegtrekken van het been. Het is dus meer een reactie vanuit angst omdat het been wordt vastgehouden, en echt geen gemenigheid. Met de praam zetten we druk op de bovenlip. Dit is een methode van acupressuur, dat wil zeggen dat bij stevige druk op een bepaald lichaamsdeel er een toestand ontstaat van geestelijke rust en van fysieke ontspanning van de rest van het lichaam. Ook bij rectaal onderzoek, bijvoorbeeld bij het scannen van een merrie, is het belangrijk dat de endeldarm voldoende ontspannen is. Als het nodig is om in die gewenste ontspanning te komen is het gebruik van een praam hierbij ook een goed middel. Als ook een praam niet werkt dan pas kan een kalmeringsmiddel gebruikt worden. Maar ook een praam moet worden gedoseerd!! Het is GEEN kwestie van keihard aandraaien! Het moet met beleid, niet alleen op het moment waarop het nodig is, maar ook voor de verdere toekomst. Er komt vanzelf een moment dat het bekappen en later het beslaan zonder de praam kan gebeuren. Zo zie je maar weer alles went, maar wel graag met moed, beleid en trouw!
Snelle groeiers
Inmiddels loopt Nine met Maike en Nynke weer vrolijk in het land rond. En hoeven ze pas over 2 maand weer bekapt te worden. In de tussentijd oefen ik natuurlijk regelmatig hoefjes geven met ze zodat het steeds makkelijker wordt. Maar wat ben ik trots op Nine. Inmiddels is ze bijna een jaar oud en groeit ze zo snel. Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe klein ze was. Maar merk wel dat ze nog steeds dezelfde trekjes heeft als toen. Ze doet nog steeds haar oren plat als ik haar roep. Enthousiast komt ze er dan direct aan, maar net als toen ze klein was, met haar oren plat. Het zal wel in de Folkert 353 genen zitten, mijn ruin Wiebe doet hetzelfde en is ook een Folkert. En kriebelen vindt ze heerlijk, wat een schat van een enter. Ik ben stapel gek en trots op haar!!!
