Afgelopen zaterdag was het zover. Hessel belde mij in alle vroegte al op. ‘Ik heb Roza net gescand en het is zover. Het ei is 4,5 cm en heeft een mooie vorm ik denk dat ze aankomende nacht gaat ovuleren.’ Geweldig, riep ik enthousiast. Zou het dan nu gaan lukken… ?
Al twaalf veulens
Roza is onze 16-jarige Ster- en fokmerrie die inmiddels al 12 veulens heeft gekregen zonder problemen. Maar dit jaar is het een beetje lastiger om haar drachtig te krijgen. En waar het aan ligt? Zeg het maar. In ieder geval hebben we ervoor gekozen om toch weer voor Jehannes 484 Sport te gaan. We hebben nu twee pogingen gedaan met de hengst Beant 517. De eerste keer was ze direct drachtig maar helaas vroege embryosterfte en de tweede keer heeft het niet gepakt. Het sperma van Beant 517 is van een uitstekende kwaliteit dus dat kan het ook niet zijn. Vorig jaar was in één keer drachtig van Jehannes 484 en heeft ze de dracht goed uitgedragen. Dus vandaar de switch van Beant 517 naar Jehannes 484 in de hoop dat het nu wel goed gaat.
Ophalen sperma
‘Wil jij het sperma ophalen dan kunnen we haar vanavond zelf insemineren?’, vroeg Hessel. Binnen een uur zat ik in de auto onderweg naar Stal de Mersken. Zoals altijd was alles keurig geregeld door Marieke Okkema en lag het sperma voor mij klaar. Snel gaf ik Jehannes en de andere hengsten nog een knuffel en sprong weer in mijn mini met in dit geval niet het zwarte maar het “witte goud” bij me. ’s Avonds was het zover. Terwijl ik alles klaar legde voor het insemineren pakte Hessel pen en papier. Wat ga jij doen? ‘Het is tijd Es’, zei Hessel. ‘Tijd voor je theorieles.’ Theorieles? vroeg ik verbaasd? Hessel antwoordde: ‘Ja, jij gaat onze Roza insemineren.’ Ik?? ‘Je hebt het nu zo vaak gezien en het is belangrijk dat jij het ook kan.’ Met grote ogen keek ik Hessel aan terwijl hij zijn bril opzette en begon met tekenen.. Aandachtig luisterde ik naar zijn uitleg terwijl hij deze kracht bijzette door de cervix, baarmoeder en alles wat daar omheen ligt te tekenen.
Zelf insemineren
Na deze uitgebreide uitleg was het zover. Niet alleen Hessel stak zichzelf in de bekende groene stofjas en de tweede die normaal aan het haakje blijft hangen, was deze keer voor mij. Ondanks dat ik er wel twee keer in paste en hij nog net niet over de grond sleepte, voelde het goed. Ik trok de lange handschoen aan en met wat glijdmiddel erop lukte het me om bij Roza naar binnen te gaan. Wat een bijzonder gevoel. Even moest ik op zoek naar de juiste plaats om de pipet te plaatsen waarna het sperma kon worden ingebracht. Het lukte! Het voelde precies zoals Hessel had omschreven. Apetrots trok ik mijn arm langzaam terug. Onvoorstelbaar ik heb het zelf gedaan en maakte van blijdschap bijna een rondedansje door stal. Zou dit dan geluk brengen dat ik haar zelf heb geïnsemineerd… we weten het over twee weken…
Bijna naar de keuring
Ondertussen stond Vrony van Tilhouten alles vanuit haar stal te bekijken. Vrony is nieuw bij ons. Een goede bekende van Hessel heeft haar net gekocht en zocht een plekje voor haar. Aangezien wij nog wel een stal over hebben was het snel geregeld. Vrony is een prachtige Friese merrie die net 15 jaar is geworden. Het is een dochter van Jasper 366 wat duidelijk te zien is aan haar mooie hoofd en de bekende stand van de oren, de puntjes naar elkaar. Haar eigenaresse Linda gaat haar recreatief gebruiken en met dat lieve rustige karakter gaat dat helemaal goed komen, het is een echt familiepaard. Pelle ons hengstveulen was het ondertussen wel een beetje zat. Hij stond ook al best lang naast zijn moeder vast op de poetsplaats, terwijl wij Roza insemineerden. Snel pakte ik een borstel en begon hem te borstelen. Heerlijk vindt hij dat, lekker poetsen. Vrijdagavond ben jij aan de beurt zei ik tegen hem. Zaterdagmorgen gaan we naar de keuring dus vrijdag mag je uitgebreid in “bad” en gaan we je van top tot teen poetsen zodat je zaterdag samen met je moeder netjes de baan in kan.
Knuffelen met de enters
Al met al was het weer een spannende maar vooral leerzame week. Ik kan zelf insemineren! Voor dierenartsen, hengstenhouders en inseminatoren zal het niet zoveel voorstellen maar ik loop zo trots als een pauw door stal. Toen ik van de week naar de enters Nine, Maike en Nynke reed zat ik nog steeds met een grote glimlach in de auto. Wat heb ik het toch getroffen met Hessel. Al zijn mooie verhalen over wat hij heeft meegemaakt in zijn lange loopbaan als dierenarts en zijn grote schat aan kennis die hij met mij deelt. En nu heeft hij mij zelfs geleerd om te insemineren. Wat ben ik hem dankbaar! Aangekomen bij de enters liep ik het land in. Enthousiast kwamen ze eraan gedraafd en kreeg ik van alle drie een knuffel. Wat een rijkdom….
