Toen we nog met Tys en Bineke in de kliniek in Emmeloord waren vertelde de dierenarts dat ze een box klaar gingen maken voor de merrie en haar veulen, en dat wij wel naar huis mochten. Ik zei dat dat fijn was, want er kon er nog wel een komen. Maaike fan Fjildsicht Ster (Ulbert 390) was er namelijk ook bijna aan toe. Dit konden we zien omdat er druppeltjes biest aan het uier hing. Dan kan je er wel vanuit gaan dat het veulen bijna komt. Thuis gekomen leek het echter nog rustig.
Meekijken op de camera
Op woensdag is onze stagiaire Amerins Atsma er altijd en dan zijn we de hele dag samen met de paarden bezig. Dat is veel gezelliger en effectiever dan alleen. Zo ook die dag. Mijn telefoon ging en dat was Fetze, die kan ook op de camera kijken omdat zijn merrie op dezelfde dag geïnsemineerd is als Maaike en dus ook opschiet.
Hij zei dat ik even bij Maaike moest kijken omdat ze heel onrustig was. Ik had er een kwartier ervoor nog bij gekeken en toen leek het nog rustig. Ik er snel heen en even achter het voorbeen gevoeld of ze klam was. Ze zweette nog niet. Maar op het moment dat ik de box uit wilde lopen, draaide ze om me heen en ging liggen. Dit is echt heel bijzonder omdat de meeste merries het liefst in rust en alleen bevallen. Maaike voelt zich blijkbaar zo veilig dat ze dit in mijn bijzijn doet.
Moeder en oma tegelijk
Toen ze even lag brak het vruchtwater. Er was geen ontkomen meer aan, het veulen wordt geboren! Snel nog even de jodium voor het naveltje pakken. En dan ….twee hoefjes die zichtbaar zijn. Meestal voel ik dan even of het hoofdje erop ligt. Gelukkig ligt het goed. Maaike is al achttien jaar maar nog een jeugdige merrie en heel sterk. En .. de moeder van Bineke en daarmee kan ze dus in twee dagen tijd moeder en oma zijn. Als het tenminste goed geboren wordt. Ik word hier elke keer toch wat zenuwachtig van. Wennen doet het nooit en het blijft elke keer weer super spannend.
Inmiddels is Maaike flink aan het persen en na een tijdje persen met geen vooruitgang pak ik een beentje van het veulen tijdens een wee. Ik trek het eruit en dan beentje twee. Zo komt er iets meer ruimte. Nu perst Maaike het veulen er steeds verder uit. Dit gaat goed en dan ineens is het er. Een groot veulen! Van Tymen 503. Maar wat zou dit zijn? Even onder de staart kijken. Amerins schijnt even bij met haar telefoon, het is een hengst: Tije fan Fjildsicht.
Drie lijnen bij elkaar
Het lijkt misschien nu dat wij alle merries hier met Tymen 503 dekken maar dat is niet zo. Ook al zouden we dit willen, wij kunnen Tymen 503 maar op weinig merries gebruiken omdat we veel Tsjalle 454-nakomelingen hebben of vanuit de moederlijn te dicht bij Tymen 503 komen.
Maar bij Maaike en haar dochter Bineke kan het wel. Met deze twee veulens komen de drie lijnen waarmee de familie Wijbenga ooit is begonnen bij elkaar. Voor ons bijzondere veulens dus.
Na de geboorte laten we het veulen altijd nog even achter de moeder liggen. De navelstreng blijft dan nog even vast. Zodra het veulen naar de moeder kruipt en de navelstreng breekt, ontsmetten we het naveltje altijd even met jodium. En dan komt voor mij altijd het mooiste moment van het fokken. De moeder en het veulen die elkaar ontmoeten. De merrie die haar neus tegen het neusje van het veulentje drukt en ze elkaar besnuffelen. Tije die al hinnikt en Maaike die als meest trotse moeder naar het nieuwe wonder kijkt.
Mooi span
Het gaat intussen prima met Tije en zo dus in twee dagen tijd twee Tymen 503-nakomelingen geboren. Tys fan Fjildsicht en Tije fan Fjildsicht als dat geen mooi span voor de sjees wordt!!!!
