Woensdagavond begon ook Yldou fan Wettersicht Ster (Tsjalle 454 x Nanno 372) iets te veranderen. De laatste in de rij. Eerder hadden we al een mooi hengstveulen en een merrieveulen uit Yldou. Omdat we Yldou het jaar daarvoor twee keer als embryodonor konden gebruiken. Yldou werd daarna zelf ook nog drachtig en nu dus heel dichtbij de bevalling. Yldou die ons zulke mooie nakomelingen brengt. En of het nu de eerste of de laatste is, zoiets blijft altijd spannend.
Niks aan het handje
Nou is Yldou een van ons meest sensibele merries. Als er een prullenbak in de stal anders staat ziet ze het en snurkt erover. Alleen zelf laat ze helemaal niets zien, als er iets bij haar verandert. Toch hadden we het gevoel dat het niet zolang meer kon duren. Ze stond wat in een hoekje af en toe met haar oren in de nek, maar verder de rust zelve. Helemaal niet rondjes lopen, helemaal niet krabben, helemaal niet kleine hoopjes mesten. Ze probeerde ons te laten geloven dat er niks aan de hand was.
Dunne, luxe beentjes
Toen ik in bed lag wist ik dat ik niet moest gaan slapen dus vechtend tegen de slaap proberen wakker te blijven. Nou is dat voor mij een hele uitdaging maar gelukkig lukte dat deze keer. En ja hoor, net voor twaalf uur nog net op mijn broer zijn verjaardag ging Yldou liggen. Op de camera kon ik dit mooi in de gaten houden. De bevalling verliep vlot. Al heel snel werden er hele dunne luxe beentjes zichtbaar. En na een paar keer persen lag er een prachtig luxe veulentje achter. Het hoofdje nog in het vlies. Toen ik het eraf trok viel het me op dat het vruchtwater wat troebel eruit zag. Daarnaast leek het of het veulen het ietsje had ingeademd want het veulentje maakte een snurkend geluid. Het was verder vlug zat en dronk snel, de nageboorte was er bij Yldou ook zomaar af, dus een prachtig geslaagde bevalling. Tjeerd fan Wettersicht (Markus 491 x Tsjalle 454). Opluchting alom want negen veulens thuis geboren en alle negen gezond ter wereld gekomen, geeft een groot gevoel van dankbaarheid. Kortom missie geslaagd. Dacht ik …..
Alarmbellen rinkelen
Twee dagen later bij het mesten ontdekte onze nieuwe stalhulp Anne Greta (kleindochter van Frits de Jong) dat het veulentje traag was en niet wilde staan. En dan gaan de alarmbellen rinkelen, want dit klopt niet, dacht Anne Greta die ook met het paardenvirus is overgoten. We hebben de buitendienst van de kliniek Emmeloord gebeld. Toen die kwamen bleek Tjeerd koorts te hebben en zijn longetjes klonken niet helemaal schoon. De dierenarts vertrouwde het niet en vertelde ons dat het met jonge veulentjes zomaar de verkeerde kant op kan gaan.
Een veulen verliezen vergeet je nooit meer
Dit mocht echt niet gebeuren want het lijkt namelijk het allermooiste veulen wat we hebben. Super luxe, mooie bouw en een prachtig hoofdje. Maar buiten dat, een veulen verliezen is een vreselijk gevoel wat je nooit meer vergeet. Dus Yldou en Tjeerd naar Emmeloord gebracht samen met Madzen. Allerlei onderzoeken afgewacht en toen bleek het toch van de longen af te komen.
Weer thuis
En nu een week later zijn ze weer thuis. Vele antibiotica prikken later, lijkt het de goede kant op te gaan en lijkt de longontsteking op zijn retour. Zo zie je maar dat missie geslaagd een betrekkelijk gevoel kan zijn.
