Nog heel even en het keuringsseizoen barst los, wat ook voor hippisch fotografen en cameramensen betekent dat hun agenda weer volgeboekt is. Zo ook die van Ingrid Truijens, die vanuit haar thuisbasis Hilversum door het hele land heen te vinden is op evenementen en keuringen met Friese en warmbloedpaarden. Maar niet alleen de paarden weet ze goed vast te leggen. ‘Is er blijdschap en een lach of een traan, dan ben ik er meteen bij.’
Vooral óók mensenwerk
Paardensport en fokkerij is namelijk vooral óók mensenwerk, vindt de fotografe. En dat maakt het fotograferen zo mooi. ‘Ik leg heel graag de emotie vast bij de mensen rondom het paard. Want de emotie vertelt het echte verhaal, bij fokkers, ruiters en eigenaren. Zo zag ik eens amazone Debby de Graaf, die haar betraande gezicht wat verstopte achter een bos bloemen toen Beltsjeblom van Stoeterij Galloper fokdagkampioene werd. Nou, dan ben ik er meteen bij om juist dát te fotograferen.’
Paarden op latere leeftijd
Paarden kwamen pas op haar 43e in het leven van Ingrid, toen haar dochter wilde paardrijden en Ingrid besloot om het ook te leren. ‘Na drie warmbloeden schafte ik een jonge Fries aan en ontstond de liefde voor het Friese paard. Toen ik zelf geen wedstrijden meer reed, ging ik fotograferen. Zo groeide de passie voor paardenfotografie steeds verder uit.’
Oortjes naar voren
Misschien juist door haar latere instap in het paardenwereldje, en haar vroegere werk als chef productie bij het NOS-journaal, kan Ingrid ook met een brede blik naar paardensport kijken. ‘Paardensport en het voorstellen van paarden moet óók leuk zijn voor het paard. Het moet geen spektakelshow zijn waarbij je stress ziet, maar ontspannen en harmonieus voorgestelde paarden met de oortjes naar voren en de mond dicht. Dat leg ik graag vast. Net als paarden en veulens die ik in relatieve vrijheid solo mag fotograferen, dat zijn vaak de allermooiste foto’s.’
Portretten van mensen
Ingrid schiet in een keuringsweekend gemakkelijk meer dan 20.000 beelden. ‘Ik sta bij een ring om elk paard vast te leggen. Of eigenaren willen dat ik een specifiek paard in beeld breng.’ De dagen erna volgt het nabewerken en het leveren van beelden aan bladen als Phryso en aan eigenaren. ‘Zo’n keuring kost mij soms wel vijf dagen.’ En bij dat nabewerken komt Ingrid steevast de tussendoor gemaakte portretten tegen van juryleden en vrijwilligers in en langs de baan. ‘Ook zij verdienen het om in beeld gebracht te worden. We moeten ons namelijk beseffen dat er zonder hen helemaal geen keuringen zijn.’
