Op het moment dat we met Jenny Veenstra spreken, zit ze in Shipshewana in de staat Indiana, waar ze zojuist een stuk of wat IBOP-proeven heeft voorgelezen. De Grand Prix-amazone die bijvoorbeeld furore maakte met Wolter – inmiddels 23 jaar en still going strong – is bezig met een uitgebreide tour door de Verenigde Staten.
Ze geeft dressuurles aan ruiters en menners van verschillend niveau en met verschillende rassen, maar de hoofdmoot vormen toch wel de Friese paarden.
Zuid-Afrika
‘Het is denk ik al het tiende jaar dat ik een aantal weken naar de States afreis om les te geven. Toen ik 21 was, heb ik er gewerkt en het balletje van “lesgeven” is gaan rollen toen ik een Zuid Afrikaanse klant ging begeleiden die een KWPN dressuurpaard had gekocht in Nederland en zich onze manier van trainen eigen wilde maken. Haar instructrice had Academy Bartels benaderd of zij niet iemand wisten. Ik reed toen al jaren bij Tineke en Imke en gaf er ook les in speciale trainingsweken voor Friese paarden en zo kwam het dat ik daar naar toe ging.’
Hele wereld over
Daarna wisten ruiters uit Australië en Amerika Jenny ook te vinden, en zo verspreidt zij haar kennis over de hele wereld. ‘Dit jaar is mijn rondreis wel extreem lang, hoor; ik zou drie weken gaan, maar het worden er zes! Dat heeft ook te maken met het feit dat het nu weer mag, na een lange coronastop.’ Twee jaar geleden was ze voor het laatst in Amerika, waar ze achteraf corona bleek te hebben opgelopen. ‘Van iemand die elke dag 8 kilometer hardliep veranderde ik binnen no time in iemand die nauwelijks de ene voor de andere voet kreeg.’ Nog altijd kampt Jenny met de nasleep van corona. ‘Hardlopen? Niet aan de orde. Na vijf minuten kun je me wegdragen. Paardrijden gaat wel, omdat mijn paarden op de kleinste hulpen reageren.’
Van pony’s tot Shires
Tijdens de zes weken aan de andere kant van de wereld gaat de amazone langs verschillende stallen, waar ze lesgeeft aan ruiters en amazones van zeer uiteenlopende pluimage: ‘Van pony’s tot en met Shires. Ik pas me aan aan ieder paard en elke ruiter, scan wat ik in de baan heb en speel in op wat ik zie. Ik kijk op dezelfde manier naar ieder paard: hoe zit zijn lichaam in elkaar, wat is zijn karakter, en naar aanleiding daarvan maak ik in mijn hoofd heel snel een plannetje. Als dat plan niet werkt, wijzig ik het plan. Negen van de tien keer is er een enorm verschil met hoe het paard aan het begin liep en hoe het is aan het eind van een les.’
Julius 486 Sport Elite
Ze komt ook veel ruiters met Friese paarden tegen. ‘Ik ben bijvoorbeeld bij Wim en Marjan Cazemier geweest, waar de Friese hengst Julius 486 Sport Elite staat. Wim kennen we natuurlijk net als Henk Hammers vooral van de KWPN tuigpaarden, maar hier in de States is het Friese paard heel populair, waardoor hij zijn focus nu ook op het Friese ras heeft. Hijzelf ment met Julius; Marjan rijdt hem, en ze hebben aardig wat klanten die hun Friese paard bij hem stallen om er de test mee af te leggen. Die hebben de afgelopen dagen ook goed gepresteerd.’
Ellisa Kroll
Nu dus sinds twee jaar weer “live” aan het lesgeven, maar dat wil niet zeggen dat ze in de tussenliggende periode geen buitenlandse klanten gezien heeft. ‘Ellisa Kroll van de Friesian Connection gaf ik drie keer per week online les “op afstand”, online dus. Met Meinte 490 – nu weer terug bij Van Manen in Ede – is ze daardoor van het Z1 naar de Lichte Tour gegroeid, in anderhalf jaar tijd. Hij moest de series wissels leren, en de pirouettes. Appuyementen deed hij voor een 8. Momenteel heeft ze Hessel 480 onder het zadel; binnenkort krijgt ze ook de beschikking over de Grand Prix-hengst Wylster 436 Sport Elite AAA.’
Hoog niveau
De amazone merkt dat de kwaliteit van rijden in Amerika met sprongen vooruitgegaan is de laatste jaren. ‘Het was noodzakelijk dat er hier professionele hulp werd ingeschakeld om op niveau te komen. Vroeger werd er vooral behoudend gereden, nu durven ruiters met meer lef een proef te laten zien. Of die betere ruiters ook Friese paarden trainen en uitbrengen? Jazeker! Olympisch amazone Sabine Schut-Kery (teambrons met de Hannoveraner hengst Sanceo, red.), reed begin deze eeuw op het hoogste niveau met Tinus PM (Jillis 310) en Iliad PM (Bendert 281), en Julio Mendoza won de PanAm Games met een Friese hengst.’
Fries ras op kampioenschappen
‘Of we op termijn dus weer eens een Fries paard op grote kampioenschappen zullen tegenkomen, is mede een kwestie van geluk. Ze hebben het zeker in zich, maar een ruiter moet voor het juiste land uitkomen. Mendoza bijvoorbeeld, heeft een Ecuadoriaans paspoort. Het IOC wil graag een zo groot mogelijke diversiteit aan deelnemers, dus als zo iemand de benodigde percentages rijdt, kan hij maar zo op een Spelen belanden.’
