Zo’n 250 mensportliefhebbers waren vorige week vrijdag bij MenSport-Masterclass bij Manege Luxool in Nijkerk. Aandachtig luisterden ze naar de tips van topmenners Bram Chardon en Glenn Geerts, en jurylid. Vier menners verschenen in de baan, met elk hun specifieke, vaak herkenbare vraagstuk. Eén van de deelnemers aan de clinic was Marleen Bergamin met La Vie (stamboeknaam Elaviefke, Onne 376 x Olof 315).
Marleen kocht La Vie als vijfjarige. De merrie was toen licht beleerd onder het zadel, en het was ook de intentie om haar te gebruiken als dressuur- en recreatiepaard. Marleen: “Ze was best slecht voor het been en flegmatiek, en toen kwam ik op het idee om haar te laten omscholen tot menpaard (en mezelf tot menner). Eigenlijk veranderde ze op slag: zodra ze ingespannen is, wordt ze fanatiek.”
Te heet
Dat is meteen de valkuil van de combinatie: La Vie dreigt het tempo over te nemen; ze wordt vaak te heet in de dressuurproef (klasse Z), en dat krijgt Marleen soms maar moeilijk opgelost. In de marathon (klasse L) gaat het sturen niet altijd even lekker, waardoor Marleen en La Vie zoals ze zelf zegt ‘onnodig veel meters maakt in de hindernissen’.
Lang laten
Tijdens de clinic was La Vie eigenlijk meteen al teveel ‘aan’: “Ze was bij het inspannen, op de parkeerplaats, in een vreemde omgeving, bouwde ze spanning op en kreeg ik nog lastiger de controle over het tempo. De uitdaging was dus eigenlijk nog groter; normaal reageert ze niet zo op de omgeving. Ze gluurt wel even, maar gaat dan fijn door. Bram en Glenn gaven aan dat ik haar moest laten lopen, “laat de leidsels maar lang en zit er niet aan te houwen, want dan wordt ze te kort in de hals.” Ik had wel eerder les gehad van Bram, toen was ook de tip om toe te staan en dan te sluiten. Zo rijd ik tijdens de training ook, wekenlang blijkt dat inderdaad heel goed te werken, maar ineens kan ze op die ‘truc’ ook niet meer lekker te reageren. Tijdens de masterclass was er een hindernis gebouwd, en een paar poortjes. Toen we die reden, kwam ze wel weer meer terug.”
Ander bit?
Na het half uur les van de wereldmenners, bleef Bram even plakken om nog een tip te geven over de optoming van La Vie. “Ik rijd met een dubbelgebroken bit, omdat ze bij een stang graag te diep loopt en dan gaat hangen. Bram adviseerde om toch een vriendelijke, licht gebogen rubberen stang te gebruiken, met kinketting. Ook die zou wat inwerking kunnen hebben, waardoor La Vie beter te regelen is.”
Lange reis waard
Marleen vond de clinic zeer geslaagd: “Het was de reis vanuit Texel zeker waard! La Vie kon lekker overnachten in een stal naast Luxool, samen met de pony van een andere deelnemer. Als er weer zoiets georganiseerd wordt, zijn we er graag weer bij, als deelnemer óf als toeschouwer!”
Veulentje?
La Vie is nooit naar de stamboekkeuring geweest, vanwege een dikke knie: “Die heeft ze als jong paard bij de fokker opgelopen. Toen wij haar kochten, hadden we zoiets van ‘we zien wel of ze er last van krijgt’, maar hoewel ze met dat been maait, heeft ze er nooit een dag kreupel door gelopen. Die knie is niet erfelijk, we zouden dus best met haar kunnen fokken. Maar de paarden staan bij mijn vader, en hij ziet een veulentje vooralsnog niet zo zitten. Mij lijkt het wel wat; misschien kan ik hem ooit overhalen …”
Tekst: Christine Dijk
Foto: Remco Veurink
