Het veulenseizoen is losgebarsten en veel Friese veulentjes dartelen alweer in de wei. Voor de fokkers altijd een spannend moment of merrie en veulen de bevalling goed doorstaan. Margé Emmens in het Drentse Marwijksoord heeft pleegmerries die klaarstaan mocht een fokker met een moederloos veulen te maken krijgen.
Goede moeders
Margé Emmens heeft zeventien merries van verschillende rassen en leeftijden die ooit als fokmerrie zijn ingezet en weten wat het is om een veulen te zogen: ‘Het zijn brave, gemoedelijke merries en goede moeders.’ Er staan standaard drie of vier merries ‘klaar’ om een moederloos veulen op te vangen. Margé legt uit: ‘Er gaat een heel behandeltraject aan vooraf om een guste merrie melk te laten geven. Dat doen we in samenwerking met dierenartsen Isabelle Janssens en Maaike Hadderingh. Als we de hormoonbehandeling bij een merrie zijn gestart, komt de melkproductie vaak na een paar dagen op gang. Ik melk de merrie dan drie keer per dag om te zorgen dat de merrie voldoende melk blijft geven. Dat is ook handig als er een wat ouder veulen, van vier of vijf weken oud binnen komt, die hebben veel meer melk nodig dan een veulen van een paar uur oud. Veulens kunnen ook, indien nodig, worden bijgevoerd met de gemolken melk.’
Veulen accepteren
Als een paardeneigenaar belt, kan het veulen direct naar Marwijksoord worden gebracht waar de koppeling tussen merrie en veulen onder begeleiding van een dierenarts plaatsvindt. Er worden hele milde weeën bij de merrie opgewekt om een bevalling te simuleren. Dat bevordert de acceptatie van het veulen. ‘We nemen ruimschoots de tijd om de merrie en het veulen aan elkaar te laten wennen,’ zegt Margé Emmens,’als een match is geslaagd, dan mag de pleegmerrie met het veulen naar het huis van de eigenaar’.
Toekomst
Margé vindt enorm veel voldoening in dit werk: ‘Je kunt een veulen een toekomst bieden. De eigenaar is vaak emotioneel omdat de merrie is overleden. Het is prachtig dat je dan kunt helpen’. Dit seizoen zijn tot nu toe elf pleegmerries aan een veulen gekoppeld. Twee daarvan zijn naar de fokker gegaan die vier fokmerries was verloren na het eten van vingerhoedskruid. Margé: ‘Het moment dat een pleegmerrie een veulen accepteert en laat merken ‘jij hoort nu bij mij’, blijft zó bijzonder. Daar doen we het voor.’
